هافبک برزیلی بالاخره پس از چهارسال کابوس وار به میلان بازگشته است. علی رغم این که کاکا با رئال مورینیو قهرمان شد اما وی برای باشگاه مادریدی کمتر از صد بازی انجام داد. اکنون پسر طلایی میلان 31 ساله شده اما همچنان قهرمان این تیم است و همه هواداران او را دوست دارند. 

کاکا در سال 2003 با رقم 8.5 میلیون یورو سائوپائولو را به مقصد میلان ترک کرد.

وی در سال 2009 با 68.5 میلیون یورو کهکشانی شد.

اما ریکاردو پس از چهار سال بار دیگر به ”خانه“ برگشت. گالیانی در مورد بازگشت وی به میلان گفت: ”رابطه ما هیچ گاه به پایان نرسید. کاکا همیشه در قلب ما بود. می دانستیم بالاخره روزی او را به خانه بازخواهیم گرداند.“

کاکا در فصلی که رئال بر قله اسپانیا ایستاد پنج گل به ثمر رساند و نه پاس گل ارسال کرد. پس از آن به نوعی از اندیشه های مورینیو کنار گذاشته شد.

با آمدن آنجلوتی به رئال امیدهای کاکا زنده شد و به خود گفت بار دیگر در پست مورد علاقه ام بازی خواهم کرد و پشت سر مهاجمین ایفای نقش می کنم. اما با ورود ایسکو، ایارامندی و بیل امیدهای کاکا نابود شد و او به فکر ترک مادرید افتاد چون می دانست شمارش معکوس روزهایش در اسپانیا آغاز شده است.

”من همیشه تمام تلاشم را برای مورینیو انجام دادم. این اشتباه او نیست. این حقیقت است که من هیچ گاه استمرار لازم را در این چهار سال نداشتم. رئال برنامه های مشخصی برای بازیکنان دارد و برای من زمان و فضا روز به روز کمتر و کوچک تر می شد. بنابراین من و آنجلوتی به توافق رسیدیم.“

”فکر می کنم میلان بهترین مکان برای من است. به نظر من بالوتلی بازیکن بزرگی است و می دانم که می توانم در کنار او بهترین بازی ام را ارائه دهم، البته با حضور ماتری، روبینیو و ال شراوی. بازیکنان بزرگی اینجا حضور دارند و بسیاری از آنان مهاجمان خوبی هستند.“

”مدت زیادی است مصدوم نشده ام، در شرایط خوبی قرار دارم و برای چالش جدیدم آماده ام. من به پیروزی های میلان عادت دارم و می دانم این تیم حرف های زیادی برای گفتن دارد.“

اختلاف قابل توجهی بین استقبال هیجان انگیزی که ده سال پیش از کاکا شد با استقبال پرشوری که هفته پیش انجام شد وجود دارد اما برای کاکا چیز زیادی تغییر نکرده است: ”خیلی خوشحالم که به خانه برگشته ام. دیروز من و همسرم درباره اولین روزی که به اینجا آمده بودیم فکر می کردیم، شرایط متفاوت شده است اما احساسات هنوز دست نخورده باقی مانده اند. این جا می خواهم دوباره لذت فوتبال بازی کردن را احساس کنم.“

”دیدن آن همه هوادار در میلانلو این احساس را به من داد که انگار هیچ گاه از این تیم نرفته ام. خیلی چیزها از بازیکنان با تجربه تری نسبت به خودم یاد گرفته ام و حالا دیگر وقت آن است که این نقش را من به عهده بگیرم. نمی دانم چند فصل دیگر می توانم بازی کنم اما می خواهم به هم تیمی هایم کمک کنم و البته از آن ها بیاموزم.“

کاکا با میلان در سال 2004 قهرمان ایتالیا شد و در 2007 قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را با روسونری جشن گرفت.

ملی پوش سابق برزیلی در سال 2007 توپ طلا را هم به افتخارات خود اضافه کرد.

با فروختن بوآتنگ به شالکه، گالیانی مقدمات بازگرداندن کاکا را فراهم می کند، بازگشتی که می تواند روزهای خوب میلان را بار دیگر زنده کند. آلگری راضی است. در انتهای فصل پیش وی به جلسه ای با حضور برلوسکنی و گالیانی فراخوانده می شود. آلگری می داند سبک بازی تیمش باید تغییر کند، در غیر این صورت باید کلید رختکن سن سیرو را واگذار کند. پس باید در تاکتیک و آرایش تیم تغییر ایجاد کند.

آلگری می پذیرد و آرایش را از 4-3-3 به 4-3-1-2 تغییر می دهد. هرچند ماکس در بسیاری از بازی های پیش فصل از همان نظام چینشی 4-3-3 استفاده کرد اما امروز با اضافه شدن کاکا داستان فرق می کند. شاید کاکا آن سرعت و چابکی ”سالهای دور از خانه“ را از دست داده باشد اما در عوض او بسیار با تجربه تر و باهوش تر از گذشته شده است. خلاقیت و توانایی تکنیکی او به عنوان یک ”تره کوآرتیستا“ (پلی میکر – بازیساز) بیش از پیش افزایش یافته و این می تواند بسیاری از مشکلات میلانی را حل کند که چند فصلی است به شدت خلا همچین کاراکتری را احساس می کند.

اسطوره باشگاه رم با قرار گرفتن در همچین شرایطی به فوتبالش آن هم در سن 37 سالگی ادامه می دهد و در ارائه بازی های مثبت موفق هم می شود. فرانچسکو توتی با تجربه و دید وسیعش بازی را به حریف دیکته می کند و نیازی نیست لزوما از سرعت بالایی برخوردار باشد. این شرایط می تواند برای کاکا هم یکسان باشد. بدون شک هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که کاکا می تواند در پیراهن روسونری به هواداران عرضه کند.